Eendag het hy aan 'n vriend van hom 'n brief gedikteer. Daarin het hy gesê: "Ek is nie mismoedig nie. Vandat ek my hande nie meer kan gebruik nie, gaan dit moeiliker om my werk te doen, maar ons maak kort-kort nuwe planne om die moeilikhede te oorwin. Ons is genoodsaak om maar altyd te worstel, maar my verpleegster help my baie." Aan die einde het hy sy naam geteken: "Jou Opgeruimde Vriend."
Wat 'n voorbeeld vir ons almal! As daardie man dan - ten spyte van sy groot moeiikheid - nog opgeruimd kon wees, watter reg het ons om ontevrede te wees?
Weet jy van iemand wat kla omdat sy pap in die oggend nie presies reg is nie, omdat hy verkoue het, of omdat dit reën en hy nie kan gaan speel nie. Dalk ken jy so iemand. Goed, vertel hom dan van die man wie se liggaam so styf soos 'n plank is, maar wat altyd "die blink kant bo hou".