Slaaptyd stories deur Arthur S. Maxwell

Die land sonder trane

Alle mense huil soms. Klein seuntjies huil wanneer hulle slae kry en dogtertjies wanneer hulle nie hul sin kry nie. En selfs Pappas en Mammas huil wanneer hulle baie hartseer is.

Maar daar sal 'n dag kom wanneer niemand ooit weer sal huil nie. Dit klink amper te goed om waar te wees, maar dit is tog so. Daar is 'n land sonder trane waar almal heeltemal gelukkig sal wees. Daar sal elke oomblik vreugde en gelag wees en deur die ewigheid heen sal daar niks kom om hulle geluk te bederf nie.

Jesus self het ons vertel van daardie heerlike land. "In die huis van my Vader," het Hy gesê, "is daar baie wonings... Ek gaan om vir julle plek te berei. En as Ek gegaan en vir julle plek berei het, kom Ek weer en sal julle na My toe neem, sodat julle ook kan wees waar Ek is." (Joh. 14:2,3)

Dink net 'n bietjie, 'n tuiste berei deur Jesus self! Ons kan ons nie trane daar voorstel nie! Kan julle in jul verbeelding iemand daar sien huil? O nee! Niemand sal ooit huil waar Jesus is nie. Hy lewe vir die een doel om almal gelukkig te maak. Waar Hy is, sal daar nooit aan trane gedink word nie

Hierdie is nog 'n prentjie van daardie lieflike land: "Ek het 'n nuwe hemel en 'n nuwe aarde gesien," het Johannes geskryf, "en ek ... het die heilige stad, die nuwe Jerusalem, sien neerdaal van God uit die hemel.  ...En God sal al die trane van hulle oë afvee en daar sal geen dood meer wees nie; ook droefheid en geween en moeite sal daar nie meer wees nie, want die eerste dinge het verbygegaan." (Openb. 21:1-4)

Let op, daar staan nie dat ons ons eie trane sal afvee nie, of dat Mammie dit vir ons sal doen nie, maar dat God self dit sal doen. Kan julle aan iets heerliker dink? Die grote, ewige en almagtige God, die Skepper van hemel en die aarde, Hy sal al die trane afvee!

Is dit nou nie 'n wonderlike tuiste wat Jesus vir ons berei nie? Ons moet to

Hy het vir 'n paar minute daar gestaan en dink en om die waarheid te sê, was hy 'n bietjie bang ook. "Daar is nog een ding wat ek kan doen," sê hy weer vir homself, "maar ek wonder of dit enige verskil sal maak.

'n Oomblik later het hy sy oë toegemaak en Jesus gevra om hom die pad uit die bos te wys na sy oom se plaas. Toe hy sy oë weer oopmaak, was die eerste ding wat hy sien, 'n lig daar tussen die bome.

"Dit is snaaks, ek het dit nie voorheen gesien nie. Wat sou dit kan beteken? Wel, ek gaan dit volg, ek moet tog die een of ander rigting inslaan."

So het hy dan agter daardie lig aangeloop totdat hy eindelik uit die bos was. Skielik het hy 'n ander lig daar in die verte gesien en daarheen geloop. Eerlank het hy gesien dat dit van 'n plaashuis gekom het en toe het hy sommer vinniger geloop, want hy het geweet dat dit sy oom se huis was. Hoe bly was hy nie toe hy daar veilig aangekom het!

"Maar daardie lig in die bos," het hy aan sy oom gevra toe hulle oor sy benoude ervaring gepraat het, "hoe het dit daar gekom?"

"Dit was 'n bol vuurvliegies," het sy oom glimlaggend gesê.

En dit was ook. Maar God kan selfs vuurvliegies gebruik om die gebed van 'n seun te verhoor.