George kon byna uit sy vel spring so gelukkig was hy.
"Ek sal Pappie weer terugbetaal," het hy hom hart en mond belowe.
"Ja, natuurlik," het Pappie gesê.
Hulle was reeds besig om die winkel te verlaat, toe iets Pappie byval.
"Waar is die tou?" het hy gevra.
"Tou?" het George verleë gesê.
"Ja, tou," het Pappie met nadruk gesê. "Het jy 'n tou?"
"Nee," het George betreurend gesê, "Ek het nie. Ek het nooit daaraan gedink nie. Gee julle dan nie die tou saam met die vlieër nie?" het hy aan die winkeldame gevra.
"Nee, die tou is ekstra; en dit sal 'n verdere sjieling kos."
George het nie geweet wat om te sê nie. "Ek sal die geld vir die tou ook maar by Pappie moet leen," het hy gesê.
Pappie het gelag. "Ek sal di tou ook vir jou koop ou seun. Maar luister nou mooi: Jy moet dit losmaak eers wanneer jy dit wil gebruik, en dan moet jy dit om 'n stukkie stok draai."
"O, dit week ek," het George gesê, "ek sal dit doen."
Toe is hulle huis toe. Die spullejtie het vir Pappie vier sjielings en sikspens, pleks van sikspens gekos. Teo dit tyd vir die middagete was, was daar geen teken van George nie.
"George!" het Pappie geroep. "Waar is jy?"
Toe het Moeder binnegekom en gesê dat George 'n bietjie moeilikheid het, maar dat hy nie lank sal wees nie.
Maar George het weggebly. Pappie het gaan kyk waar hy is. Hy het hom in die ander kamer aangetref met 'n vreeslike deurmekaar hoop tou op die vloer. Die arme George het daar gesit en geprobeer om die boel uitmekaar te kry. Hy het getrek en deurgesteek en gedraai, en hy het te mismoedig gelyk.
"Maar wat het jy dan nou gemaak?" het Pappie gevra. "Is dit die pragtige bol tou wat ons vanmore gekoop het?"
George het na sy Vader gekyk, en toe maar weer gesukkel om die deurmekaal spul reg te kry, maar dit was 'n onbegonne taak.
"George, hoe het dit gebeur? Het jy die bol tou losgemaak voordat jy gereed was om dit om 'n stok te draai?"
George het met sy kop geknik, en daar het trane op die vloer geval. "Wel," het Pappie gesê, "jy was baie ongehoorsaam. Jy is heeltemal te ongeduldig, en jy behoort 'n pak te kry."
"Ja, ek is," het George gesê.
En daardie bol tou, wel almal het probeer, en eers twee dae later het George die tou aan sy vlieër gehad. Van daardie dag af, onthou George, elke keer wanneer hy 'n vlieër sien, hoe hy alles verbrou het, en dan besluit hy weer om homself te verbeter.
Oom Attie se Slaaptyd stories
Deel Vier
deur Arthur S. Maxwell