Konsentrasiekampe

Brandend staan die plaashuis daar

Leeggestroop, als verbrand

Selfs dier, en oes 

So wou hul ons verwoes.

Toe hul sien, hulle planne werk nie uit

Maak hul vrouens, kinders en oumense buit

Na die Konsentrasiekampe, word hul gestuur

Waar hul baie pyn en lyding moes verduur

Kos was skaars, en kinders dood

Van hongesnood,

Haglike omstandighede, moes ons voorouers verduur

Kinders verloor, oumense dood, 

Selfs sonder ‘n stukkie brood.

Siektes en pes, het uitgebreek

Sonder medisyne, en mediese hulp, 

Water en kos was min

In die lyding was daar geen sin.

Na al die smart, is die oorlog op ‘n end

Waarna hul weer na hul plase moes wend,

Afgebrand, en geen oes op die land

moes hul van vooraf begin, en dit was hard.

So wou hul ons vernietig, maar God is getrou

Alhoewel, die dood van geliefdes, het hul nie geknou

Is ons nog steeds ‘n Nasie wat kan en gaan voortbou!

© Eliztha Jacobs

Ek dra hierdie gedig op aan almal wat familie verloor het in die Konsentrasiekampe (Moordkampe)